نسیم عشق، شمیم مریم
دست نوشته ها، سفرنامه و گردشگرینسیم عشق، شمیم مریم
دست نوشته ها، سفرنامه و گردشگریبه بهانه درگذشت روانشاد احمد خالقی
به بهانه درگذشت روانشاد احمد خالقی
در سوک دوست
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
تصاویر تشییع در خبرگزاری ایمنا
باورمان شده است که دیگر نوجوان و جوان نیستیم، گویا دست
اجل فرصت کهنسالی به دوستان برگزیده مان را نمی‌دهد، آنها که از زمانه نامهربانی
ها دیدند اما صبورانه ایستادند و تلاش کردند، دیروز رشید اسماعیلی و محمدرضا
طالبی و امروز احمد خالقی که هر سه در عین آزادگی و سربلندی، بی مهری‌ها را تحمل
کردند، مظلوم زندگی کردند و سربلند به دیدار پروردگارشان شتافتند.
و امروز جرس کاروان از کوچ عزیزی خبر می دهد که در سکوتی طولانی، آغازی بی پایان را می سراید، از صبح روزی که خبر عروج روانشاد احمد خالقی را شنیدم، لحظاتی مکان و زمان را از دست دادم و گویا با او به گفتگو نشستم، احمد جان باورمان نیست که با گذر از 55 بهار عمر، بارسفر بربستی، چه زود دلمان هوایت را برداشت و دریغا گفتیم برای تعلل و تأخیر در دیدارت، تکرار مکررات! امروز ارزش بودنت را از ثانیه نبودنت حس کردیم و دوشادوش هم گریستیم و یکدیگر را تسلی دادیم.
ما که از پیش از انقلاب با خانوادة خالقی مأنوس بودیم با هم بزرگ شدیم و درس خواندیم، در سفر و حضر همراهی داشتیم به استاد دکتر رحمت الله خالقی، عمو می گفتیم، با احمد هم از همان دوران کودکی آشنا شدیم، و در دهه 60 به خصوص در زمان انتتخابات ها عاشقانه به نیت بهبود اوضاع کشور تلاش می‌کردیم، پس از استعفای فقیه عالیقدر این نزدیکی ها افزون شد، با دوستان تلاشگر مسجد الحجت عاشقانه برای انتخاب بهترین‌ها برای مجلس تلاش می کردیم که افرادی برگزیده شوند که خدمتگذار باشند، با مرحوم احمد بیشتر ملاقات و رفت آمد داشتیم او را متفاوت یافتم و فراموش نمی کنم همواره لبخند بر لبانش بود که دیروز پیش از گذاردن سنگ لحد، وقتی صورتش را نگریستم، با همان لبخند، دنیا را وداع و به دیدار معبود شتافت.
بدون اغراق، مهمترین ویژگی او مردم داری و مهربانی در اوج قدرت روحی بود، او مبارز و رزمنده ای بی ادعا، رفیقی شفیق، رزمنده وجانباز، متواضع، دریا دل بود، مهمترین و منفی ترین اخبار را با لبخندی ملایم می‌نگریست و همواره راه حلی برای ارائه داشت، خود را با شرایطی که داشت به دنیا نیاویخت و مردی تمام قد بزرگ بود.
احمد طلبکار نبود، از ایثارگری برای خود و فرزندانش بهره ای نبرد، فرصتی دست می داد مشکل دوستی را رفع می کرد.
او نماینده نسلی بودی که چه ها دیدند! و شنیدنیدند! و صبوری ها کردند، آثار جنگ را با سکوت و لبخند طی کردند و این تحمل، از او انسانی متفاوت و مقاوم ساخته بود.
او مسیری پرمشقّت را پیموده بود، او جسم و جانش را در این راه، بی ریا هزینه کرد، امثال او که زندگی با فداکاری و جانبازی داشتند همواره در پی خدمت بودند، حتما مرگ او شهادت خواهد بود، اگرچه همگی این دنیای وانفسا را با دستان خالی ترک خواهیم گفت، خوشا به سعادتش که انشاءالله با کوله باری پر از خدمت و عمل صالح و مجاهدت، دنیا را ترک کرد.
مرگ اگر مرد است گو پیش من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ
من از او عمری ستانم جاودان
او زمن دلقی ستاند رنگ رنگ
در برخی اعیاد و به خصوص عید نوروز، گلدان های شب‌بو تهیه می کرد و به دیدار یاران و همرزمانش می رفت و در چند نوبت افتخار همراهیش را داشتم، به هنگام انتشار نشریه نوید اصفهان گاه به هنگام تهدیدها شجاعانه هوایمان را داشت و در برابر نیروهای خودسر می ایستاد.
هنوز پیام های کوتاه متواضعانه و دلسوزانه اش در دیده ها و گوش هایمان نقش بسته است، بی ریا و دلسوز، همگان را به اتحاد و همدلی سفارش می کرد، چون خوب می دانست که در راه اصلاح کشور چه جوانی ها، عمرها، حصرها و... که هزینه شده است.
در مراسم تشییع و تدفین و مراسم یادبود باشکوهش همه مردم از طیفهای گوناگون شرکت کردند، علما و مسئولین شهر پیام تسلیت فرستادند و یاران و دوستدارانش به سوک نشستند.
خوشا به احوال پاکش انشاءالله در سرای ابدی، میهمان خوان کرم و مشمول رحمت و مغفرت لایتناهی خداوند سبحان قرار می گیرد، به روان درگذشتگان پارسا و فداکار و مردم دوست درود باد
یارب به فضل خویش ببخشای بنده را
آن دم که عازم سفر آن جهان شود
پروردگارا، پذیرای این میهمان سربلند ما باش، لبخند به لب، به درگاهت آمد.
انشاءالله بر خوان کرامت حضرت دوست متنعم خواهد بود.
فقدان این عزیز از دست رفته را به همسر و دو فرزند عزیزش تسلیت و تعزیت می گوییم، ما را در این غم جانکاه شریک بدانند.
و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست
مرگ وارونه یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید
مرگ با خوشه انگور می‌آید به دهان
مرگ در حنجره سرخ – گلو می‌خواند
در نبندیم به روی سخن زنده تقدیر، که از پشت چپرهای صدا می‌شنویم
«شکل شاه» گمنام در محور تاریخی- طبیعی هراز
«شکل شاه»
گمنام در محور تاریخی- طبیعی هراز
وحید صلواتی
لینک مطلب و تصاویر در خبرگزاری ایمنا
لینک مطلب در روزنامه اصفهان زیبا
این روزها به دلیل مشکلات اقتصادی مردم کمتر سفر می روند و آنها هم که به سفر می روند بیشتر اوقات از لذت «مسیر سفر»، محروم می شوند و تلاش می کنند از یک نقطه حرکت تا هر چه زودتر به مقصد برسند که این امر باعث خستگی در هنگام و حتی بعد از پایان سفر خواهد بود، باید بدانیم که مسیر سفر هم می‌تواند به اندازه‌ی مقصدش لذت‌بخش باشد، کافی است پیش از حرکت، مطالعه و بررسی مختصری در خصوص مقصد و مسیر آن داشته باشیم، فرزندانمان را هم باید عادت دهیم که به هنگام سفر ببینند و تجربه کنند نه آنکه در طول مسیر صرفا با دیدن ویدئو یا بازیهای کامپیوتری و یا یک گوشی هدفون در دنیای خودشان غوطه ور باشند!
این روزها به دلیل مشکلات اقتصادی مردم کمتر سفر می روند و آنها هم که به سفر می روند بیشتر اوقات از لذت «مسیر سفر»، محروم می شوند و تلاش می کنند از یک نقطه حرکت تا هر چه زودتر به مقصد برسند که این امر باعث خستگی در هنگام و حتی بعد از پایان سفر خواهد بود، باید بدانیم که مسیر سفر هم می‌تواند به اندازه‌ی مقصدش لذت‌بخش باشد، کافی است پیش از حرکت، مطالعه و بررسی مختصری در خصوص مقصد و مسیر آن داشته باشیم، فرزندانمان را هم باید عادت دهیم که به هنگام سفر ببینند و تجربه کنند نه آنکه در طول مسیر صرفا با دیدن ویدئو یا بازیهای کامپیوتری و یا یک گوشی هدفون در دنیای خودشان غوطه ور باشند!
به اتفاق اعضای خانواده، همسر و فرزندان، پدر، مادر، خواهر و دامادمان، جاده هراز را به مقصد یکی از شهرهای شمال کشور انتخاب کردیم و تصمیم گرفتیم از میان دهها جاذبه تاریخی و طبیعی و گردشگری این جاده، با معرفی اثر تاریخی «شکل شاه» شما را میهمان کنیم.
هراز جاده تاریخی - طبیعی
محور هراز (جاده 77)، از
مهمترین شریانهای، تهران – مازندران است و از حد فاصل دو شهر بومهن و رودهن
از جاده فیروزکوه منشعب شده و پس از عبور از عبور از: آبعلی، گردنه
امامزاده هاشم، پلور، آب‌اسک، رینه و لاریجان به شهر آمل و نهایتا به دریای
خزر متصل می‌شود در واقع این جاده یکی از سرسبزترین، زیباترین و
تاریخی‌ترین جاده‌های جهان است که از دره رود هراز می‌گذرد و از سویی
نزدیک‌ترین راه اصلی به قله دماوند است که در سال 1342 ساخته شده و آسفالت
آن پایان یافته است.
این مسیر دارای ۱۴ تونل است که مجموع طول این تونل‌ها به ۵۷۰۰ متر می‌رسد؛ طولانی‌ترین تونل در مسیر هراز، تونل وانا با طول ۱۵۴۰ متر است، همچنین بهمن‌گیر امامزاده هاشم نیز با طول ۱۳۰۰ متر در این مسیر قرار دارد.
این جاده دارای جاذبه‌های گردشگری زیادی است، ازجمله: امامزاده هاشم، آبگرم اسک، آبگرم بایجان، آبگرم لاریجان، دره گل زرد، دره استله‌سر، دره منظریه پلور و قلعه و آبشار ملک بهمن، گوردخمه سنگی‌های کافرگلی و «کتیبه شکل شاه» که ما و همراهان از آن بازدید داشتیم.
جاده هراز جاده تاریخی: محور هراز میراث ریشه‌داری است و آثار تاریخی متنوع به ویژه آثار میراث طبیعی ارزشمندی در آن نهفته است.
مستنداتی موجود است که نشان می دهد این محور از زمان ساسانیان به عنوان یک مسیر مستقل مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در محلی به نام تنگه بند بریده، آثاری در کناره ی رودخانه‌ی هراز یافت شده است که حاکی از تردد مردم زمان اشکانیان و هخامنشیان از این مسیر دارد. در طول مسیر قلعه های تاریخی قرار دارد قلعه هایی با قدمت چند صد ساله که برخی از آنها متعلق به قبل از اسلام هستند. علاوه بر آن آتشکده و برج بیامه سی(آتشکده) و برج گبری لاریجان هم در این مسیر مشاهده می‌گردد، ناصرالدین شاه در سفرنامه خود این آثار را باقیمانده از دوران اشکانی دانسته است.
شکل شاه
کتیبه، نقش یا شکل شاه اثری زیبا پنهان شده در ارتفاعات البرز است و در منطقه لاریجان،(60 کیلومتری جنوب آمل) که به دستور ناصرالدین شاه قاجار از شمایل وی و تنی چند از ملازمان و امرایش بر دل صخره‌ای بر سر راه جاده تاریخی هراز در یکی از صعب العبور ترین نقاط این مسیر به نام «تنگه بند بریده» بر سینه کوه و مشرف بر رود خروشان هراز، در نزدیکی چشمه آب معدنی استراباکو، در تاریخ ۱۲۹۵ ه. ق. با اتمام عملیات ساخت این راه، به عنوان یادبود حجاری شده‌است.
تنگه بند بریده بخشی از راه باستانی هراز در حوالی روستای وانا است که آثار باستانی مربوط به راه قدیم ری به آمل در آن مشهود است. مهمترین این آثار شامل دو دیواره مرتفع بصورت دو نیم ستون سنگ چین است که در ارتفاع زیاد نسبت به بستر رودخانه هراز ساخته شده اند.
در زمان ناصرالدین شاه قاجار و به دستور وی مسیرهای قدیمی و مالروی دره‌های هراز و چالوس مرمت، عریض و به راه ارابه رو تبدیل گشتند. همچنین در سال ۱۲۹۰ ناصرالدین شاه مجددا دستور به بهسازی مسیر لاریجان (هراز) داده و حسین علیخان وزیر را به سرپرستی این کار منصوب نمود. وی نیز با همکاری گاستیگر، مهندس اطریشی که در خدمت دولت ایران بود جاده را به اندازه ای پهن کرد که دو ارابه در مسیر مقابل بتوانند بدون برخورد و خطر از آن عبور کنند.
با توجه به اینکه پیکرتراشی از دیرباز در ایران رواج داشته و شاهان و فرمانروایان نیز از آن بی‌نصیب نبوده‌اند، این نقش برجسته که در محل به شکل شاه معروف است جدیدترین و آخرین نقش برجسته تاریخی ایران در بین ۱۰۵ نقش برجسته کشف شده به شمار می‌آید. بلندی آن از کف فعلی جاده تا زیر نقش 270 سانتیمتر است، 8متر طول و عرض آن سه متر و چهل سانتیمتر که در فرورفتگی به عمق حدودا 130 سانتیمتر قرار دارد.
ناصرالدین شاه و شکل شاه
پیش از آن فتحعلی شاه، پدربزرگ ناصرالدین شاه که زمان پیش از پادشاهی خویش را در شیراز گذرانده بود، با دیدن نقش برجسته‌های آن دیار، سه نفر به نام‌های حجارباشی، نقاش باشی و معمارباشی را مسئول ساخت کتیبه تنگه واشی فیروز کوه به همراه کتیبه‌ای مشابه ای در چشمه علی شهر ری تهران کرده بود و شکل شاه سومین کتیبه بود که به دستور ناصرالدین شاه حکاکی شده است.
در «شکل شاه» ناصر الدین شاه در وسط سوار بر اسب و پنج تن از درباریان، ملازمان و امرای کشوری و لشکری طرف راست و پنج تن طرف چپ او پیاده و با لباس رسمی آن زمان با نمادی از قدرت‌نمایی پادشاه دوره قاجار حجاری شده‌اند. در اطراف نقش برجسته اشعاری در طرفین در مدح ناصرالدین شاه و فرمان او در خصوص مرمت راه لاریجان حک شده است، وسط سنگ زیر سم اسب ناصرالدین شاه عبارت «عمل کمترین علی‌اکبر فی سنه 1295» حجاری گردیده است، انصافا این اثر با آن کنده‌کاری دقیق چهره نشانی از هنر ایرانی است.
در بالای سر افرادی که نقش آنها حک شده، القاب و یا سمت آنان با قلم ریز و خط شکسته نقر شده است. بالای سر ناصرالدین شاه این عبارت: «تمثال بی‌مثال همایونی» و بالای سر ده نفر از درباریان اسامی آنها به شرح ذیل حک شده:
نواب وجیه الله میرزا - مقرب الخاقان آجودان مخصوص (رضاخان اقبال السلطنه عکاس باشی) - وزیر فواید (حسنعلی خان امیرنظام گروسی) - جناب سپهسالار اعظم (میرزاحسین خان سپهسالار) - جناب آقا (میرزا یوسف خان مستوفی الممالک) - نایب السلطنه (کامران میرزا) - اعتضادالسلطنه (علیقلی میرزا) - جناب معتمدالممالک (علیرضاخان) - جناب امین الممالک (علی خان) - مقرب الخاقان مهدیقلی خان (مجدالدوله) )نوشته شده است.
بی‌مهری به اثر صدساله
در زمان پهلوی دوم و با اتمام ساخت راه آسفالته هراز در دهه ۱۳۴۰ و ساخت تونل وانا به منظور حذف منطقه خطرناک تنگه بند بریده، این نقش برجسته از مسیر جاده دور افتاده و تا به امروز به تنهایی بر دیواره سمت غرب تنگه ناظر بر عبور رود هراز میباشد.
این اثر یکصد ساله امروزه متاسفانه مورد بی‌مهری قرار گرفته و در پشت تونل وانا به شکل یک گنج پنهان، کمتر به چشم علاقمندان به جاذبه‌های تاریخی و باستانی می‌آید.
مسیر دسترسی: تابلو دسترسی مشخصی برای رسیدن به این نقش برجسته مشاهده نمی‌شود، برای دیدن این نقش برجسته باید در یکی از طرفین تونل وانا توقف کرده و حدود ۱۰ دقیقه مسیر کناره غربی رودخانه را در پشت تونل ادامه داد.
گردشگر باید برای مشاهده این آثار تاریخی از دامنه کوه، لابه‌لای سنگ‌ها و درختچه‌های حاشیه رودخانه گذر کند، البته بر اساس تجربه قبلی که مسیر کنار رودخانه شاید باعث خیس شدن همراهان می شود، از دامنه کوه حرکت را آغاز کردیم که با توجه به اینکه همراهان ما در گروه سنی پایین و بالا بودند دچار مشقت شدیم، هر چند جوانان قدیم با صبر و سکوت مسیر را به خوبی درنوردیدند!
اما توصیه می شود به محض پارک خودرو از همان حاشیه رودخانه که بسیار زیبا و مصفاست برای رسیدن به این اثر استفاده کنید.
به هنگام حضور ما دختران و پسران جوانی مشغول دیواره نوردی و سنگ نوردی اسپرت بودند، آنها در قالب برنامه آموزش سنگنوردی و تکنیک های صعود و فرود را در طبیعت مستعد این منطقه برگزار می‌نمایند.
زمزمه هایی مبنی بر کشیدن یک جاده در این تنگه به منظور کاهش ترافیک تونل وانا شنیده می شود. که به احتمال زیاد باعث ایجاد آسیب جدی و انهدام دو اثر تاریخی شکل شاه و بقایای جاده تاریخی لاریجان به آمل خواهد شد. به نظر می‌رسد بهترین راه حل برای کاهش فشار ترافیک بر تونل وانا، حفر یک تونل دیگر به موازات آن باشد.
در همین راستا مشاهده دو اثری که نباید از دست داد: همانگونه که اشاره شده دو نمونه دیگری از این سنگ نوشته‌ها در زمان قاجار یکی در تنگه واشی قرار دارد، اگر از محور مجاور جاده هراز، یعنی فیروزکوه گذرتان افتاد برنامه ای چندساعت برای بازدید آن کنار بگذارید که هم فال است و هم تماشا، تنگه واشی که در 17 کیلومتری فیروزکوه قرار دارد، علاوه بر طبیعت زیبا، دارای آثار تاریخی زیادی نیز میباشد، کتیبه واقع در تنگه واشی یا ساواشی دارای ابعاد شش در هفت متر است که وقایع زمان فتحعلی شاه دور تا دور کتیبه روایت شده‌است. بزرگ‌ترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، نقش شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در اطراف آن می‌توان عباس میرزا، علی قلی میرزا و علی نقی میرزا پسران فتحعلی شاه و همچنین نوادگانش را در حال شکار دید. این کتیبه که حدوداً ۱۸۵ ساله‌است به گونه‌ای در دل کوه حک شده که از بارش باران و تابش آفتاب در امان بوده‌است.
همچنین سنگ نگاره فتحعلی‌شاه یا نقش‌برجسته چشمه علی واقع در چشمه علی شهر ری تهران یکی از کتیبه های فتحلی شاه قاجار است که به دستور او احداث شده‌است، این کتیبه بر روی دیواره چشمه علی قرار دارد.
امید که با این شرایط اقتصادی که در نیمه سال 1397 شاهد آن هستیم و امکان سفرهای خارجی به حداقل رسیده است از آثار تاریخی، طبیعی و گردشگری کشورمان نهایت بهره و استفاده را ببریم و نسبت به معرفی به دیگران اهتمام بورزیم.
نمونه لینک سایت های نوشته شده درباره هراز و نقش شاه:
دنیای دیدنی، به ز دنیای خوردنی - حاج سیاح
سفرنامه آبشار شاهاندشت؛
