نسیم عشق، شمیم مریم

دست نوشته ها، سفرنامه و گردشگری

نسیم عشق، شمیم مریم

دست نوشته ها، سفرنامه و گردشگری

بهشت غارنوردان، غاردانیال

سفر به سرزمین اسرارآمیز

غار دانیال

بهشت طبیعت گران و غارنوردان

این بار هم به سراغ یک مکان بکر و زیبا می رویم، مقصد ما غار استثنایی دانیال است، طبیعت زیبا و غار آبی در دل کوه که به عنوان بهشت غارنوردان مشهور شده است، با یک تیتر چند نشان! دیداری که برای هر گروه سنی جالب و بیادماندنی خواهد بود.

برای دیدن این پدیده ی دلفریب که در محیطی سرد و تاریک، انتظار شما را می کشد، بهتر است با گروهی بلد همراه شوید، که علاوه بر تشریح زوایای مختلف غار و ارائه ی اطلاعات ضروری و عمومی، اصول کاربردی غارنوردی و کوهنوردی را برایتان شرح دهند تا با علم به محیط اطرافتان، سفری ایمن را تجربه کنید.

وقتی قلم و کاغذ به دست گرفتم، یکی از همسفریان گفت، ننویس! بگذار این مکانهای دست نخورده باقی بماند، معرفی که شود، مردم سرازیر می شوند، آنوقت خیلی از افراد بی مسئولیت اثری از این زیباییها باقی نمی گذارند!!!

.... جمله کنایه دارش هم درست بود هم نادرست، واقعا چرا نباید از این امکانات خدادادی و زیبا مردم آگاه باشند و استفاده ببرند و مانند بسیاری از کشورها که ضمن حفظ محیط زیست، با جذب توریست و اشتغال زایی بهترین استفاده عاید، منطقه و کشورشان شود !؟

اطلاعاتی از غار

غار دانیال (دانیال نام نزدیک ترین روستا به غار) که به اسامی دیگری هم معروف است از جمله: کرد کوی، چاری و گرده کوه، (محلات اطراف غار)

سابقه کشف و شناسایی آن به زمانی دوری نمی رسد به تازگی مورد توجه طبیعت گردان قرار گرفته است، بررسی ها در اکتبر ۲۰۰۸ توسط تیمی از غارنوردان کشورمان و سایمون بروکس، غارنورد مشهور انگلیسی که غارهای زیادی را در کشورمان بازدید کرده به انجام رسیده است.

این غار، دومین غار بزرگ رودخانه ای ایران بعد از غار قوری قلعه پاوه در کرمانشاه می‌باشد، البته شباهتهایی بین این غار و غار علیصدر وجود دارد، زندگی جانوری این غار محدود به خفاش و پشه و آبزیان از جمله قورباغه و خرچنگ می‌باشد، خفاش‌های غار روزها در سقف غار سروته می‌خوابند. هرچند از حدود 10 سالی که پای گردشگران به این غار باز شده، تعدادشان کمتر شده.

غار دانیال جزو غارهای رودخانه ای ایران محسوب می شود و فقط دارای یک شعبه یا دالان اصلی به طول تقریبی 2000 متر و پهنای غار از 2 الی 5 متر متغیر است، دارای یک دهانه است، که با پیچ و خم های فراوان و گذر دالانهای تنگ و باریک پر از آب و حوضچه ها و آبشارهای کوچک ادامه می یابد و در انتها به چند شعبه کوچکتر تقسیم می شود.

عمق این جریان در بخشهای مختلف غار متغیر می باشد ولی به طور کلی از یک متر تجاوز نمی کند. البته چندین گذرگاه و بخش در این غار وجود دارد که در هنگام بارندگی عمق آنها بالا آمده و گذر از آنها تقریبا غیرممکن می شود.

وجود دالانهای کم‌عرض و ارتفاع که عبور از آنها به صورت پا مرغی و حتی سینه‌خیز ممکن است از جاذبه‌های دیگر این غار است.

داخل غار سرد و مطبوع است دمای هوای داخل غار، بین 20 تا 25 درجه سانتیگراد و دمای آب چیزی در حدود 17 درجه است که این دما در تمامی طول سال تقریبا ثابت است، لذا امکان بازدید از غار را در تمام فصول میسر می سازد.

غار از دو تالار بزرگ که بعضی قسمت هایش دارای عناصر تزئینی می باشد، تشکیل شده است.

تالارهای: خفاش و زرین از زیباییهای منحصر به فرد و مکان های مناسب برای بررسی، توقف و تفکر در خلق ماهیت غار دانیال است.

جریان آب داخل غار از ابتدای ورود به غار تا بخش انتهایی وجود دارد که از بهم پیوستن چندین جوی و چشمه تامین می شود و کاملا زلال و از نظر محلولات دارای درصد پایینی بوده که آنرا قابل شرب می کند، آب زلال این چشمه‌های غار هم آشامیدنی است، مشروط بر اینکه با رفت و آمد زیاد، آلوده و گل آلود نشده باشد.

مسیر دسترسی:

استان مازندران، از چالوس به طرف تنکابن، سلمان شهر(متل قو)، در گذشته به این شهر ساقی کلایه گفته می‌شد که برجهای مرتفع عظیم زاده و فروشگاه های با مارک معتبر و رستوران های مدرن و گران، در این شهر معروف است، درست از مقابل این برجها، از یک بلوار به طرف ارتفاعات حرکت می کنیم، به یک دوراهی می رسیم یک مسیر به سمت تیله سرا که مکان زیبا و تفریحگاه مردمان منطقه است منتهی و طرف دیگر به طرف روستای دانیال، می رسد، پس عبور از روستا از از رودخانه خرک آبرود (دانیال) عبور می کنیم، به طرف شیب سمت چپ و طی یک کیلومتر خاکی (منطقه چاری)، مقابل یک کلبه، سمت چپ جاده ای است که 500 صدمتر جلوتر به رودخانه ای منتهی می شود که خودرو را باید همانجا پارک کنید. (توجه داشته باشید هیچ علایم و تابلوهای دسترسی به محل غار وجود ندارد)، از سلمان شهر تا غار، حدودا 5 کیلومتر است.

بازدید از غار برای مبتدیان

پیمایش را از سمت چپ رودخانه آغاز می شود، وارد جنگلی نیمه بکر با درختانی خوش قد و قامت و زیبا، فضایی مهیج و سرشار از صدای پرندگان و رودخانه می شوید، حدود 500 متر (یک ساعت) جنگل نوردی، در مسیری نسبتا هموار، در مسیر پاکوب به طرف غار در پیش دارید، در یک ایستگاه درخت کهنسالی است که اکثر گروه ها، عکسی با آن به یادگار می گیرند، یک مسیر جنگلی و زیبا و دیدنی از کنار رودخانه مصفا، و با رسیدن به رودخانه، چند متری کوهنوردی با شیب تند در انتظارتان است تا به ورودی غار برسید.

سمت چپ را به سمت بالا تا زیر دیواره ای سفید رنگ و سرچشمه ادامه می دهیم. دهانه غار رو به شمال غربی بوده و درست در زیر این دیواره سخره ای بلند قرار دارد.

دهانه کوچک غار زیر سایه بانی از سنگ قرار دارد، یک نفر، یک نفر داخل شوید، نسیم خنک و صدای آب گوارای داخل آب خستگی پیاده روی شما را می ستاند، حرکت کنید تا 100 متر اول غار هر گروه سنی می توانند با داشتن یک چراغ قوه و کفش مناسب بازدید نمایند، کلاه ایمنی هم ضرورت دارد، اگر قصد بازدید طولانی ندارید، مراقب سر خود باشید. اما برای دیدن حرفه‌ای از این غار باید تجهیزات لازم و یک بلد، همراهتان باشد.

بعد از ورود به دهانه غار باید قید خشک ماندن را بزنید! چون از همان اول و در فاصله100 متری دهانه غار وارد حوضچه‌ای می‌شوید که برای ادامه مسیر باید تا شکم در آن فرو بروید، امتحان کنید، حس خوبی دارد!

توصیه می شود در داخل غار در طول مسیر، سکوت را رعایت کنید و وظیفه ی زبان را به چشم هایتان محول کنید، و قدرت پروردگاراتان را نظاره کنید و این عظمت را سپاس گویید.

حرکت در غار برای حرفه ای ها

همانگونه که مطلع شدید، مسیر اولیه غار نسبتا ساده و در بعضی مواقع درگیری هایی با سنگ دارد، همین طور که جلو می روید تزئینات آهکی چند میلیون ساله به استقبال شما می آیند، راهرویی آبی که طی میلیون ها سال با حرکت آبهای زیر زمینی در سنگهای آهک انحلال پذیرش شکل گرفته و به این سنگها اشکال عجیب و غریبی داده است، مسیر پر پیچ و خمی دارد که در جایی ارتفاع سقف آن 50 متر بیشتر و جایی دیگر نیم متر هم کمتر می‌شود. گاهی آن‌قدر تنگ و کوتاه می‌شود که برای عبور از آنها باید سینه‌خیز رفت.

حدود 300 متر بعد از حوضچه اول به فضای باز بزرگی می رسید که به تالار خفاش مشهور شده است. تقریبا وسط این تالار تپه های بلندی قرار دارد باید از آن بالا بروید تا به قله برسید که اتفاقا کار آسانی هم نیست، به علت سطح گلی و لغزنده آن، گذر از این معبر را به سختی امکان‌پذیر می‌نماید، همچنین وجود تپه‌ای از فضولات خفاش‌ها و گل که طی صدها سال تشکیل شده بوی نامطبوعی را به مشام می رساند.

روی تپه اگر سرتان را بالابگیری روی سقف تالار خفاش ها را می بینید که در خوابند، به دلیل آزارهای بازدیدکنندگان از چند سال قبل تعداد خفاش های غار خیلی کم شده است، مراعات کنید لطفا!

در ادامه چند حرکت نشسته به صورت پامرغی و سینه خیز منتظر شماست، آن هم در جایی که تا مچ در آب سر هستید، بعد از حدود 200 متر از سیفون اول به یک سیفون دیگر با دو اتقاق بزرگ در دو طرفش می رسید، برای عبور از این نقطه باید یک صعود دو متری انجام دهید و از بالای صخره بروید. اگر به هیجان بیشتری نیاز دارید، می توانید مسافت چند متری سیفون را از زیر آب عبور کنید، یعنی غواصی کنید و در آن طرف از اتاق بیرون بیایید، بعد از کمی پیاده روی به محوطه بازی می رسید که به تالار ریزان معروف شده است. اینجا شاید زیباترین بخش غار باشد، چون سقف آن از استلاکتیت های جوان، نازک و بلند و تزئینت آهکی شیری رنگ پوشیده شده است.

استالاکتیت‌های سوزنی شکل تالار دوم که از سقف آویزان است جلوه خاصی را به این تالارداده است. وجود قطرات آب حاوی بی کربنات کلسیم در نوک این استالاکتیت‌ها نشان از ادامه روند شکل‌گیری این تزئینات دارد که شاید بلندتر شدن این چکنده‌ها یا استالاکتیت‌ها با همین فرایند طولانی، صدها یا هزاران سال به‌طول بیانجامد.

تالار زرین دیدنی های بسیاری را در خود گنجانده که نقوش حاصل از تغییرات آهکی و شمایل عروس و داماد در قلب این تالار از آن جمله است، هر قدر پیش بروید دمای غار پایین تر می آید و آب کف غار هم سردتر می شود.

از امتیازات غار دانیال این است که هر کجا خسته شدید، می توانید از همان جا برگردید، بیشتر زیبایی این غار در نیمه اول است و انتهای غار تنگ تر و سقف آن کوتاه تر است، در انتها سنگها هم تیزترند، طوریکه در انتهای غار باید حدود 200 متر سینه خیز مشکل را رد کنید و به مکانی برسید که دیواره های غار دیگر آهکی و سنگی نیستند و آب از لای خاک بیرون می زند، یعنی اولین سرچشمه های آب غار، بهتر است از همین جا برگردید، چون رفت و برگشت به انتهای غار تقریبا پنج ساعت طوی می کشد و سرما و خیسی، شما را اذیت می کند، موقع برگشت نباید نگران گم شدن باشید، چون اگر راه را گم کردید، می توانید مسیر اصلی خروج آب را دنبال کنید تا به بیرون برسید.

البته استفاده از غار برای افراد مسن که زانوهایشان درد میکند یا مشکل قلبی دارند به نظر مشکل می آید، همچنین به دلیل بالا بودن دما در خارج از غار و خیس بودن کل لباسها، برای تماشای این غار بهتر است بین اردیبهشت تا مهر استفاده کنید.

تجهیزات برای بازدید حرفه ای از غار:

پیمایش این غار نیاز به ابزار فنی غارنوردی و حتی علایم رد زنی ندارد، اما موارد زیر لازم است.

کلاه ایمنی، لباس مناسب برای داخل آب(ترجیحا یکسره)، یک دست لباس کامل گرم برای تعویض بعد از بازگشت از غار، هد لامپ به همراه باتری اضافه، چکمه یا کفش مناسب جهت حرکت در آب، دستکش کار. لباس و لباس زیر اضافی، دوربین ضد آب، و مواد غذایی لازم برای یک روز.

یک خاطره:

من پنج، شش مرتبه به بازدید غار رفتم و در بازدیدها حتی کودکان هفت ساله و خانمها و آقایان آماتور همراهم بودند، سخت بود بدون تجهیزات، اما لحظات و خاطرات به یاد ماندنی برایشان به یادگار باقی ماند، در یکی از روزهای شهریورماه با چند نفر از دوستان عازم دیدار از غار شدیم هوا ابری شد و باران نم نم شروع به باریدن گرفت، ما همان 150 متر اولیه را رفتیم در حین رفت احساس کردم سطح آب مرتب بالا می آید، کمی نگران شدم، و سریع به جهت خروج آب، بازگشتیم، مسیر به جهت افزایش آب، تغییر شکل داده بود، در همین حین پنج نفر از غارنوردان با تجهیزات وارد شدند، به آنها توصیه کردم زیاد جلو نروند به جهت اینکه آب بالا آمده است، اما آنها تاکید بر کامل بودن تجهیزاتشان داشتند.

آنها رفتند داخل و ما از غار بیرون آمدیم، به شدت باران می بارید، و عبور از دل دامنه کوه و دل جنگل بسیار مشکل بود، به جهت سیلاب و گل آلود شدن مسیر، همه خیس شده بودیم و نگرانیمان بابت گروهی بود که داخل شده بودند، وقتی به پایان جنگل رسیدیم، سیلاب و رودخانه خروشان، پل را برده بود و خودرو این سو باقی مانده بود، تا ساعت 9 شب صبر کردیم از گروه خبری نشد، بلافاصله به گروه های امدادی تماس گرفتیم، تماسهای مکرر و خطر را گوشزد کردیم، حدود ساعت یازده و نیم شب بود که از دور هدلامپهای گروه را دیدیم و خیالمان راحت شد، آنها ترسیده بودند و گفتند: سطح آب به شدت بالا آمد، در یکی از تالارهای غار، روی تخته سنگ بزرگی کنار هم نشسته بودیم تا آب کمتر شد و توانستیم خارج شویم، همگی خوشحال شدیم و گروه امدادی که با تاخیر آمده بودند با کمک صمیمانه مردم محلی، به وسیله طناب همه ما را به آن سو هدایت کردند، که البته بسیار زحمت کشیدند.

روز بعد به وسیله تجهیزات محلی، خودرویمان را از آنسوی رودخانه خارج کردیم. (که خود حکایتی دارد)، و شد خاطره ای فراموش ناشدنی.

این را تعریف کردم که احتیاط را فراموش نکنید و به هنگام بارندگی های شدید، وارد غار نشوید.

نکته پایانی: در هنگام بازدید از غارهای حاوی استالاکتیت ها و استالاگمیت ها همواره به یاد داشته باشید به دیواره ها و سنگ ها دست نزنید، دلیل این موضوع به طور کلی ادامه داشتن رشد تشکیل سنگ ها و استالاکتیت هاست. از ان جا که شکل گرفتن سنگ ها به دلیل رسوب مواد معدنی محلول در آب بر سنگ های قدیمی می باشد، لذا دست زدن به سنگ ها باعث تخریب بستر رسوب گذاری و از بین رفتن رشد طبیعی آن ها می شود و فرهنگ حفظ سرمایه های ملی مان را نهادینه کنیم.

خوش بگذرانید، از نعمتهای پروردگار لذت ببرید و سپاس به جا آرید

چون زندگی خیلی کوتاه است

تصاویر همراهی همکاران در بازدید از غار: